Inez

Wróciłam do pokoju zdruzgotana rewelacjami Tsukihime. Ledwo weszłam, z oczu pociekły mi łzy. 

- Inez co się stało? - zapytał Alex, podbiegając do mnie. 

- Alex..... - urwałam

- Jestem, powiedz mi proszę co się stało?! 

- Czy ty...? - zaczęłam, patrząc mu w oczy - Czy ty się dzisiaj biłeś z towarzyszem Tsukihime? 

- Co?! Nie! - Alex był w szoku - Inez przecież mnie znasz. Ja nawet nie wiem jak wygląda ten jej towarzysz. Na oczy faceta nie widziałem! 

- Uspokój się. Wierzę ci, ale musiałam zapytać - wyjaśniłam - Szkoda tylko że Tsukihime nie wierzy - mruknęłam - Więcej kar na mnie nałożyć już chyba nie mogła.

- Co? Ukarała cię? Ale za co?! - zdumiał się anioł 

- Za to że cię nie upilnowałam

- Ale ja jestem niewinny! Nie miałaś mnie po co pilnować! 

- Wiem - powiedziałam przygnębiona - Idę się przejść, muszę pomyśleć. 

- Ale przecież jest burza! - zaprotestował Alex 

- Trudno i tak idę, a ty jakbyś mógł przygotować kolacje i błagam nie ruszaj się z pokoju. Nie chce żeby Tsukihime na ciebie wpadła - po tych słowach wyszłam z pokoju.

Pogrążona we własnych myślach dotarłem do ogrodu. Z rozmyślań wyrwał mnie dopiero potężny piorun,. Zorientowałem się, że jestem przemoczona do suchej nitki . Już miałam wrócić do akademika kiedy zauważyłam że ktoś jest na moście. Podeszłam bliżej. To była Cavaliada! 

- Cav co ty tu robisz? - zawołałam do niej, nie odpowiedziała - Cavaliada! - potrząsnęłam nią za ramiona i dopiero wtedy na mnie spojrzała. 

- Inez? Gdzie jestem? - wzdrygnęła się - i czemu jest tak zimno? 

- Chodź, jesteś cała mokra - powiedziałam i poprowadziłam Cav do akademika. Kiedy dotarłyśmy do mojego pokoju, posadziłam Cav na jednym z foteli, okryłam ją kocem i podałam kubek gorącego kakao. 

- Dzięki - dziewczyna uśmiechnęła się do mnie 

- Nie ma za co - powiedziałam, ale uśmiech nie odwzajemniłam

- Coś ty taka smutna? - zapytała mnie Cav 

- To nic.... Ja.... - zaczęłam się jąkać. W końcu nie wytrzymałam i wybuchnęłam płaczem. 

- Inez - przyjaciółka przytuliła mnie - Co się stało? - opowiedziałam jej wszystko w najdrobniejszych szczegółach. Kiedy skończyłam Cav wyglądała na lekko oszołomioną, ale chyba uwierzyła w niewinność mojego anioła.