Maya

- Sam nie wiem – odpowiedział mi Teito – Tak się zawsze dzieje jak ja czaruje, a Lauri śpiewa

- Wow… - zachwyciłam się – To jest super! – Teito uśmiechnął się zadowolony, a Lauri roześmiała się cichutko

- Cieszę się, że ci się podoba – szepnęła

- Bardzo – zapewniłam ją.
Czułam, że dziewczynka potrzebuje żeby ją ktoś docenił.

Lauri zaczerwieniła się i spuściła wzrok. Za to Teito się rozpromienił, widząc jak traktuję jego panią. Był z nią bardzo związany. Było to widać na pierwszy rzut oka.

Zapadła cisza, a po chwili usłyszeliśmy śmiechy i krzyki. Na polankę wbiegły dwie dziewczynki.

- O! Część! Wy jesteście nowi? – zapytała jedna z nich, może pięcioletnia elfka

- Trochę tak trochę nie – odpowiedziała Eve – My tu dzisiaj przyszłyśmy. Będziemy mieszkać w tej szkole przez jakiś czas, a Lauri i Teito uczą się tu już dość długo.

- Nigdy was nie widziałam… - zastanowiła się dziewczynka, patrząc na nich uważnie – Zresztą nie ważne. Jestem Liranne, a to Tamala – przedstawiła siebie i koleżankę  

- Ja jestem Maya – przedstawiłam się – To są Eve, Lauri i Teito

- Miło was poznać – Liranne się uśmiechnęła - A może chcecie się razem pobawić?

- Jasne – zawołała Lauri – Możemy zabrać też koty

- Super! I jeszcze przyleci Olav – powiedziała Liranne

- Olav? – zaciekawił się Teito

Przytaknęła, a po chwili na niebie zobaczyliśmy wspaniałego ptaka…