Alexander

- Już ósma – powiedziałem, patrząc nie na zegarek, a na niebo nad nami

- W takim razie wracajmy do pokoju – powiedziała Osai – Jestem zmęczona

- W porządku. Odprowadzę was – odparłem z lekkim uśmiechem

Poszliśmy do szkoły. Kiedy stanęliśmy przed drzwiami pokoju dziewczyn pojawił się mały problem.

- Esme, masz klucz? – zapytała niepewnie Osai

- Ja? Przecież to ty go miałaś – odparła z wyrzutem Esme

- Cholera! Nie mam go – zawołała Osai

- Spokojnie – powiedziałem cicho – Chodźcie do mnie. Zaraz coś zaradzimy.

Zaprowadziłem dziewczyny do mojego pokoju. W środku nie było Inez. Na fotelu siedziała tylko Nala i miauczała cichutko.

- Poczekajcie tu – poprosiłem – Zaraz przyniosę zapasowy klucz

(Osai? Esme?)