Izozteka

Gdy tylko Inez wyszła, David zabrał nas z powrotem do swojego pokoju. Na szczęście długo tam sami nie siedzieliśmy, bo przyszła Inez z kartonem pełnym fajerwerk, sztucznych ogni… i strojów dla nas! Były, co najmniej niesamowite. Muszę koniecznie pogratulować Cavaliadzie gustu.

-Czyli teraz musimy je ustawić, tak? – spytałam.

-Na to wychodzi – odparł David. – A gdzie dokładnie mają stać?

-Niedaleko boiska. Powinniśmy się pospieszyć, bo jeszcze nie zdążymy – powiedziała Inez, po czym zabrała karton i wyszła, a my pospieszyliśmy za nią.

-Jesteś pewna, że to dobry pomysł?- spytał w połowie drogi Blar. – Zabawa z ogniem w naszym przypadku… No wiesz! Ty to jak śnieżynka, a ja to wróż mrozu… Przy ogniu możemy się rozpuścić, czy coś…

-Nie przejmuj się! W końcu przetrwaliśmy w Puszczy Białowieskiej zupełnie sami i w górach też! Nawet smok jeden się kiedyś nas przestraszył, pamiętasz?

-Tak, ale on był mały i…

-Ale to był smok! I ział ogniem! Ale się nas przestraszył!

-Kto by się nie przestraszył ciebie, umorusanej błotem i krwią w podartym ubraniu i poszarpanych piórach we włosach?

-No masz rację – przytaknęłam mu z uśmiechem. – Ale piór to się więcej nie czepiaj, bo dostaniesz kolejną karę – dodałam zbierając do ręki pióra wplecione we włosy.

-Jesteśmy na miejscu – poinformowała nas Inez. – David i Laurel wyjmijcie fajerwerki. Izo i Blar połóżcie je tam. Ja się zajmę wyznaczaniem miejsc, w których należy je później wetknąć.

I zaczęliśmy ciężko pracować. Ciężko jak ciężko. Fajnie się przy tym też bawiliśmy. Kilka razy ktoś się pogubił w tym wszystkim i trzeba mu było pokazywać, lub tłumaczyć, co, do czego. W końcu na półtorej godziny przed pokazem wszystko było gotowe.

- To teraz jeszcze ubrać się w stroje i gotowe – powiedziała wciąż roześmiana od ucha do ucha, Laurel.

* * *

Po przebraniu się poszliśmy do pokoju Cav i daliśmy jej strój. Wyglądała wspaniale, tak samo jak my. 

-Czyli wszystko gotowe! – krzyknęłam. – Chodźmy zobaczyć jak zbiera się tłum!