Osai

- Mam lepszy pomysł. Zaśpiewaj. - podskoczyła Esme.

- Nie było o tym mowy. - mruknęłam.

- No prooooszę! - nalegała.

- Niech Ci będzie... - burknęłam. 

- Może tą? - powiedziała szybko wskazując na mój zeszyt.

- Na tą to fortep... - zanim się ogarnęłam, przede mną stał instrument.

- Co ci odbija!? - krzyknęłam. Ją chyba naprawdę pogięło!

- Chcę Cię usłyszeć. - mówi i uśmiecha się szeroko.

- Ty na fortepianie, ja na gitarze. Gotowa? - zapytałam.

- Tak. - uśmiechnęła się jeszcze szerzej, o ile to możliwe i zaczęłyśmy grać.

- No i co? Zadowoleni? - zapytałam siadając na ziemi.

(Alexander?)