Alexander

Chciałem iść za Osai żeby ją jakoś pocieszyć, ale zatrzymała mnie jej towarzyszka.

- Zostaw ją – powiedziała cicho – Teraz musi być sama

- W porządku – zgodziłem się z westchnieniem – Może jak wróci będzie w lepszym nastroju. Samotność czasem pomaga
- Widzę, że znasz się na ludziach – zauważyła dziewczyna

- Może trochę – wzruszyłem ramionami

- To co, zamierzasz tak tu stać czy wrócić do szkoły? – zagadnęła

- Muszę uszczelnić barierę

- Po co?

- Żeby się przez nią nie przedostały takie typy jak tamte wampiry – wyjaśniłem

- Pomogę Ci – powiedziała nieoczekiwanie

- Ok, no to chodź

(Esme?)